مشک و مکث و اشک

گریه کنم یا نکنم...؟

روز تدفین شهدای گمنام دانشگاه قم بود، وسط ظهر، همه در آن تکه از بیابان مشغول گرفتن وضو بودند، بچه‌ها برای آنکه وضویشان صحیح باشد، نایلون سوراخ شده پر از آب را به داربست‌ها بسته بودند تا با چکه‌های نایلون وضو بگیرند. من آن روز عکاس مراسم بودم، کنار داربست‌های پر از سربندی که دور مزار کشیده بودند می‌گشتم و دنبال شکار صحنه بودم. از پشت چشمی دوربین یک لحظه دیدم نایلون آب خیلی اتفاقی کنار

عکس و مکث و اشک

 

 

.: برای مشاهده و دریافت این دل‌عکس روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

 

سیلاب اشک

آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس

دستان تو

سد محکم خیمه ها بود

سد که شکست

آب از سر رباب گذشت [...]

این مشک ها برای رقیه عمو نمی شود!

بچه ها همیشه در خواسته هایشان مُصّرند و همگی، برای رسیدن به نیازشان بی تابند. یعنی برای رسیدن به مطلوبشان، به انواع اقسام راه ها متوسل می شوند. یا به خواسته شان می رسند یا نه. اگر رسیدند که فبها. اما اگر نرسند، دست از تلاش و گریه و زاری نمی کشند، مگر اینکه با «سیلی»، آرامشان کنند. تا آستینشان را در دهان بگیرند و همچون خفه خون گرفته ها، به گوشه ای بخزند و آرام و بی صدا گریه کنند و اشک بریزند. آن روزها هنوز، آب قم به اصطلاح! شُرب نشده بود. مردم [...]