وقت چیدن گلدان‌هاست، تازه وارد خوشبخت!

من چه سبزم امروز...

حسم؟ حال تازه داماد فرخنده‌ای را دارم که هفته‌ها و ماه‌هاست که بی سروصدا و در بی‌خبری اطرافیان، خانه‌ای را برای زندگی آماده می‌کند. گل‌پسری که هر روز بعد از فراغت از کار با چنان ذوقی از سر کار راه می‌افتد و این مسیر تازه عادت کرده را طی می‌کند تا به خانه سرنوشت اش برسد. حس جوانی را دارم که هر روز بسم‌الله می‌گوید و کلید می‌اندازد و به محض ورود به خانه، چشمانش را می بندد و پشت در 

صدای کر کننده این سکوت را می شنوی؟!

کاش من هم یک وبلاگ نویس بودم!

در میان هفته ها و روزها و ساعت های من، حرف ها و اتفاقاتی ست که تا بوده به راحتی از کنارشان گذشته ام و هیچوقت به رشته تحریر در نیامده است. حرف هایی که گاهی همچون آهن گداخته ای بوده اند که با فروخوردن بی صدای آن ها، تنها خود درجه جگرسوزی شان را به عینه دیده و از عمق وجود چشیده ام آن ها را. نگاه به دل نوشت های طولانی ام نکنید، در دل من هم حرف هایی هست که گاهی به یک [...]

نون..و تور سیمین!

روزی که دست هایم لای لولای پنجره، گیر کرده بود..!

مدام از سر و رویم عرق می ریخت. هوا بسیار گرم و شرجی بود، و گرمای کوره هم مزید بر علت شده بود. چند دقیقه ای منتظر بودم تا نوبت من شود. با احتساب سه آقایی که در صف مردان و دو خانمی که در صف زن‌ها بودند، من نفر ششم مجموع دو صف بودم. چند نفر جلویی نان را گرفتند و رفتند، تا نوبت من رسید. پول را دادم و نان ها را برداشتم، ولی نان‌ها آنقدر داغ بودند که بلافاصله آمدم و انداختمشان روی [...]