مشک و مکث و اشک

گریه کنم یا نکنم...؟

روز تدفین شهدای گمنام دانشگاه قم بود، وسط ظهر، همه در آن تکه از بیابان مشغول گرفتن وضو بودند، بچه‌ها برای آنکه وضویشان صحیح باشد، نایلون سوراخ شده پر از آب را به داربست‌ها بسته بودند تا با چکه‌های نایلون وضو بگیرند. من آن روز عکاس مراسم بودم، کنار داربست‌های پر از سربندی که دور مزار کشیده بودند می‌گشتم و دنبال شکار صحنه بودم. از پشت چشمی دوربین یک لحظه دیدم نایلون آب خیلی اتفاقی کنار

چه کار کنیم مشروط نشویم رفیق..؟

قبل از اینکه به غلط کردن بیفتید، یک کاری کنید!

 

.: برای شنیدن و دریافت این دل شنید روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

 

به همه سربندها مدیونیم

 

 

.: برای مشاهده و دریافت این دل‌عکس روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

 

روحیه جهادی داشته باشید

 

 

.: برای شنیدن و دریافت این دل شنید روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

 

اینجا که شام و مدینه نیست!

به تعداد زخم های کاری که بر تن این پیکر مطهر نشسته است، می شمارم سال های سربلندی را. سی و سه سال است که جوانمردان این سرزمین با خون خود نگذاشته اند که مُهر سرخ رنگ «آری» در برگه های رأی دلمان به «جمهوری اسلامی» خشک شود. سی و سه سال است که این ملت با شعار «هیهات من الذلة» پای آرمان های الهی و انسانی امام ایستاده اند. سی و سه سال [...]

منفی دانشجو

...

ساک وسایلم را برمی دارم و راه می افتم سمت دانشگاه تا به کلاس صبح یکشنبه بیست و هفت شهریور برسم. خودم را به هر زحمتی از پس هزاران کیلومتر رسانده ام به سردر دانشگاه تا به کلاس برسم. روزهای اول است، روزهای موسوم به ثبت نام نو دانشجویان. به جای مینی بوس های اسقاطی ِ ترم های گذشته چند اتوبوس خط واحد که در خدمت نقلیه است در ایستگاه به چشم می خورد. دانشجویان [...]