سلام خدا بر تو ای جگر گوشه رسول خدا. تحیات الهی بر تو ای بانوی یاس‌گونه مرتضی. صلوات خدا بر تو ای همیشه سنگ صبور محن‌های حسن. درود آسمان‌ها بر تو ای الی الابد محزون شهید غریب. سلام مادرجان! سپاس که سیصد و شصت و پنج روز سال، هوایمان را داشتی و اجازه دادی که دوباره محرم حسین تو را تنفس کنیم. بانو، ما همه ممنون دار تو ایم، گرچه دست به پهلو داشتی تو، گرچه سخت جانی کردیم ما، اما شما با همان دلسوزی مادرانه که سراغ داریم، دل ما را کشان کشان تا دم خیمه مُحرم آوردید تا در عزای مَحرمان خیمه غریبانه پسر کوچک دل بزرگ شما، عاشقانه سوگواری کنیم. 

نیلی‌ترین شاخه نیلوفر، یاسی ترین غنچه یاسمن، حضرت مادر؛ ما را به یک گوشه نگاه کوتاه کریمانه خود مفتخر کنید. ببینید، پیراهن مشکی را از هم‌اینک به تن کرده‌ایم، آخر ده روز دیگر پیراهن دست دوزتان، به تن پسرتان خواهد آمد. 

مادر دلسوز سید و سالار غریبان، بگذار بسوزیم در غم جانسوز حسین. یک سال می‌شود که جملگی اشک‌هایی که به چشم‌های آلوده ما مرحمت کردید را پشت سد پلک‌های ابری خود ذخیره کرده‌ایم تا به مدد دست‌های بریده محرم، پاکمان کنید. بانوی آب‌های جاری، صاحب اشک‌های کثیر و قلیل، مادر عاشقان عطشان؛ «محرم» نوروز عزادارن حسینی از راه رسید، اذن بارش بدهید به این کویرآباد شوره زار، تا همچو عاشقان بیدل، دل آباد شویم!