به گزارش سرویس دل بلاگ پایگاه فرهنگی ادبی دل آباد، مجد الدین معلمی در آخرین یادداشت خود در وبلاگ سه الف  نوشت:

کسی که وارد رقابت می شود باید همان قدر که علاقه به پیروزی دارد و برای آن تلاش می کند، آمادگی و ظرفیت شکست هم داشته باشد. مهم این است که تعصب به نامزد مورد علاقه به تعصب در لزوم پیروزی تبدیل نشود. طبیعی است ما و همفکران مان روی رایی که دادیم متعصب باشیم ولی باید اعتراف کنیم در این انتخابات شکست خوردیم. حتما نقص ها و ضعف هایی داشته ایم که اقبال عمومی از ما سلب شد ولی باید در وهله ی اول تحقق حماسه ی سیاسی را به رهبر فرزانه انقلاب و مردم فهیم و وقت شناس ایران تبریک بگوییم و در وهله ی بعد به جناب حجه الاسلام روحانی و هواداران شان تبریک بگوییم و برای شان در خدمت به این مردم مومن و شریف آرزوی توفیق داشته باشیم.

وقتی حضور فراگیر مردم و رقابت منصفانه و جانانه شان پای صندوق را دیدم بیش از همه یاد فتنه سازان خود رای افتادم. می دانم در آن حبس شیک شان تلویزیون دارند و امیدوارم با چشم ببینند چطور قاطبه ی مردم در فرآیندی قانونی و آرام پای صندوق آمدند و بسیار دوستانه و محترمانه کاندیدای مطلوب خود را انتخاب کردند. رقبا هم به انتخاب مردم احترام گذاشتند. دوست دارم در آن تنهایی و انزوای خودساخته وقتی در رسانه ها می خوانند حتی رفقای شفیق شان هم با پذیرفتن فرآیند قانونی انتخابات رای داده اند چه حالی می شوند!

نظام مظلومی که 4 سال پیش به اتهام جابجا کردن 11 میلیون رای زخم فتنه چشید، امروز پای 250 هزار رای بیشتر از 50 درصد نامزد پیروز ایستاد. ما به رییس جمهور جدید رای ندادیم و اگر ده بار دیگر هم انتخابات تکرار شود رای نمی دهیم اما ایشان را عضوی از بدنه ی همین نظام می دانیم. محاسنش را می ستاییم و خطاهایش را هم به طور جدی نقد می کنیم. ایشان را رییس جمهور قانونی ایران عزیز می دانیم و حتما تحقیر و تمسخرش نمی کنیم!

ما به کشورمان همیشه افتخار کرده و می کنیم. به نظام مان افتخار می کنیم که حتی حاضر نشد نیم درصد در آرای مردم دستکاری کند و به انتخاب مردم احترام گذاشت. ما عاشقانه کشورمان را دوست داریم و برایش از دل و جان کار می کنیم. ناراضی هم باشیم، قهر نمی کنیم. سطل آشغال آتش نمی زنیم. عربده کشی خیابانی راه نمی اندازیم. قانون و انتخابات 92 را همان قدر قبول داریم که قانون و انتخابات سال 88 را! یاد گرفته ایم در شرایط سخت بیشتر کار کنیم. اگر در دوره جناب احمدی نژاد کار کردیم، در دوره ی جناب خاتمی بیشتر کار می کردیم و زین پس نیز ایضا"!

کسی که دین و آرمان دارد ناامید نمی شود. وقتی شعار انتخاباتی مان را "مقاومت" تعیین می کنیم و وعده ی جهاد در برابر همه ی زورگویان عالم می دهیم، به طریق اولی در رقابت درون خانوادگی با هم نوع و هم وطن مان ناامید نمی شویم. هر جایی که باشیم برای آینده ی ایران عزیز کار می کنیم. رییس جمهور محترم جدید هم باید بتواند با نیمی از مردم ایران که به او رای ندادند و اتفاقا" بخش اعظمی از آنها همبستگی فکری_ایدئولوژیک قوی با هم دارند کنار بیاید.

امروز مسوولیت مان سنگین تر شده است. باید اشتباهات مان را مرور کنیم و برای آینده طرحی نو درانداخته، حرکتی دوباره را آغاز کنیم.