شروع فعالیت دل آباد بعد از وقفه ای کوتاه

بعد از بیست و چند روز مسافرت به روستای پدری‌ام «زاویه سادات» خلخال و گشت و گذار در سرزمین‌های پدری، دوباره به خانه‌مان در تالش برگشتم. در این مدت و در همه این روزها حرف‌ها و توئیت‌ها و یادداشت‌ها و دلنوشته‌ها در موضوعات مختلفی برای گفتن و نوشتن وجود داشت، اما به دلیل عدم امکان اتصال مناسب به اینترنت این امکان فراهم نشد. حال با پایان این وقفه و بهره‌مندی مجدد از اتصال به شبکه نت ان‌شاءلله دوباره به حول قوه الهی و به مدد نگاه پر مهر شما فعالیت پایگاه دل‌آباد از سر گرفته

یکبار دگر خانه ات آباد دل آباد

کجاست گوش تو و تابی..؟

همیشه وقتی بعد از مدتی طولانی به خانه برمی‌گردی، یک عالمه حرف و خاطره برای گفتن داری. آنجا که همه اهل خانه سراپا شوق و گوش اند و همه بی تابند که تو بگویی و آنها بشنوند. تو اما نمی‌دانی از این همه روزهای رنگارنگ، از آن همه اتفاق تلخ و شیرین، از تمام آن حادثه‌های جور و واجور کدام را اول بگویی. می‌دانی؟ حس می‌کنم که آن وسط همیشه یکی پیدا می‌شود که 

قشع

یک عمر 

از آن سر عشق 

سفر کردیم به سوی معشوق

غافل از آنکه 

عشق را

کرامتی که قصه نیست!

به قول رانندهای قمی؛ حرم آخرشه!

تمام عید را از فردای چهارشنبه‎سوزی که رسیدم خانه گرفته، تا فردای سیزده به در که برگشتم قم، در خانه مانده بودم. اصلن حوصله عید دیدنی و برنامه هایی از این قبیل را نداشتم. حدود ساعت یازده شب از تالش حرکت کردم و 5 صبح رسیدم ترمینال غرب. رفتم بلیط گرفتم برای ساعت 6 به قم. ساعت که 6 شد اتوبوس مثل همیشه با کمی! تأخیر حرکت کرد. من هم از کیف کتاب سقای آب و ادب را که از نیم بیشتر اش [...]

حماسه می و خُم در عید غدیر قم

حماسه می و خم در عید غدیر قم

پنج و بیست دقیقه صبح سه شنبه بیست و هفتمین روز مهر ماه بود. اتوبوس - در اختیار- دانشگاه  قم، این بار هم مثل همیشه مقصدش پل حجتیه بود. اما این بار قصه اش خیلی فرق می کرد. اینبار همه مسافران اتوبوس دانشگاه نیتشان دیدار و مقصدشان میدان آستانه بود. هنوز خبری از خورشید نبود و همه از بس که غمگین از غیبت حضرت نور و طولانی شدن ظهور بودند، مشتاقانه منتظر طلوع مانده بودند [...]