مشک و مکث و اشک

گریه کنم یا نکنم...؟

روز تدفین شهدای گمنام دانشگاه قم بود، وسط ظهر، همه در آن تکه از بیابان مشغول گرفتن وضو بودند، بچه‌ها برای آنکه وضویشان صحیح باشد، نایلون سوراخ شده پر از آب را به داربست‌ها بسته بودند تا با چکه‌های نایلون وضو بگیرند. من آن روز عکاس مراسم بودم، کنار داربست‌های پر از سربندی که دور مزار کشیده بودند می‌گشتم و دنبال شکار صحنه بودم. از پشت چشمی دوربین یک لحظه دیدم نایلون آب خیلی اتفاقی کنار

عکس و مکث و اشک

 

 

.: برای مشاهده و دریافت این دل‌عکس روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

 

به همه سربندها مدیونیم

 

 

.: برای مشاهده و دریافت این دل‌عکس روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

 

دریایی

با دست ِ بسته بود ولی دست بسته نه!

یکسال پیش همین روزها بود

یادتان هست..؟

175 ماهی عاشق 

پیامی آورده بودند..

حکایت زنجیری ها

خیلی جالب است به قول این رفیقمان تا زمانیکه با نظام باشید به شما نمی گویند مردم، نهایتا می گویند یک جریان یا گروه سیاسی خاص! حتی اگر راهپیمایی چند ده میلیونی ۲۲ بهمن و نه دی و تشییع شهدا، روز بیاد ماندنی انقلاب را خلق کنید. اما همین که بر نظام باشید یا حرف های معارض گونه بر زبان بیاورید می شوید مردم؛ حتی اگر به بهانه اسیدپاشی، به بهانه سگ کشی، به بهانه هتل مهاباد، یعنی به هر بهانه ای در تجمعی چند صدنفره